O odkrywaniu swojej kobiecości

Długo wahałam się, czy w ogóle podejmować tutaj ten temat, bo to dosyć osobista kwestia. Ale gdy nie wiadomo co zrobić, czasem warto posłuchać... kobiecej intuicji. A ta w jakiś dziwnie natrętny sposób szturcha mnie, by jednak coś napisać.

Gdy poznałam Karola, wydawało mi się, że moja kobiecość jest raczej dobrze ukształtowana, przynajmniej na miarę możliwości dwudziestoparoletniej dziewczyny. Myślałam, że znam siebie, swoje mocne i słabe strony, pragnienia i ograniczenia. Wiedziałam, czego chcę, nie miałam większych kompleksów, więc sądziłam, że kolejny level w odkrywaniu mojej kobiecości przyjdzie dopiero po ślubie - w kontekście spełniania się w roli żony, a później matki. Trochę się myliłam...

Zaczęło się od tego rozdziału w książce "Nas dwoje" i decyzji, by jednak zacząć prowadzić obserwacje swojego ciała i cykli miesięcznych. Całkiem niedawno pisałam o tym, jak ogromną radość i spokój daje poznanie mechanizmu funkcjonowania swojego organizmu, wszelkich zależności i (nie)prawidłowości. To naprawdę niesamowite doświadczenie i polecam każdej kobiecie, bo nie kosztuje prawie nic (no poza inwestycją w dobry termometr), a może wiele pomóc. Dla mnie to był pierwszy krok w odkrywaniu swojej kobiecości tak na poważnie. Zaczęłam o wiele bardziej rozumieć siebie, swoje nastroje, reakcje mojego organizmu na różne czynniki, a przede wszystkim zaczęłam poznawać swoją płodność, co też niezwykle wpływa na poczucie swojej kobiecości.

Z moimi obserwacjami nieco wiąże się kolejna kwestia, która w ostatnim czasie wywołała u mnie małą rewolucję. Zauważyłam, że co jakiś czas przydarzają mi się różne drobne infekcje, wywołujące jakieś dziwne reakcje. Niby wiedziałam, co się dzieje, ale świrujące wykresy zaczęły mnie martwić. Postanowiłam poszukać przyczyny, skąd to może się brać i o co w ogóle chodzi. Wędrując od strony do strony natknęłam się m,in. na ten wywiad: http://miesiaczka.com/index.php?option=com_content&view=article&id=50&Itemid=53.

Prawdę mówiąc, bardzo mnie to poruszyło. Pierwsze co zrobiłam, po przeczytaniu tego artykułu, to pobiegłam do łazienki sprawdzić skład i pH mojego płynu do higieny intymnej. Uff, jest OK. Ale zaraz potem zaczęłam rozkminiać swoje podpaski, które - choć są jednymi z najlepszych na rynku - rzeczywiście podrażniają. Powertowałam jeszcze trochę ten i inne portale, pomyślałam, pozastanawiałam się, aż w końcu zdecydowałam się na coś, czego jeszcze jakiś czas temu w ogóle, kompletnie, ani trochę nie brałam nawet pod uwagę. Zamówiłam sobie podpaski wielorazowe i (od razu) olejek antybakteryjny. Nie będę tutaj specjalnie się o nich rozpisywać - artykułów i porad na ten temat jest w necie mnóstwo. Można znaleźć nawet dokładne instrukcje, jak je prać. Ze swojej strony dodam tylko potwierdzenie - rzeczywiście różnica w używaniu jest ko-lo-sal-na. Owszem, jednorazowo jest to spory wydatek, ale zwraca się w ciągu kilkunastu miesięcy. Nie namawiam specjalnie nikogo, bo sama przez długi czas byłam nieprzekonana. To trzeba po prostu poczuć i chcieć. Moim zdaniem naprawdę warto. I dla mnie był to kolejny krok w odkrywaniu swojej kobiecości i dbaniu o nią. 

A na koniec krótko o jeszcze jednym, milowym kroku, z którym niepotrzebnie dłuuugo zwlekałam. Wizyta w salonie brafittingu i dobranie odpowiedniego stanika. Podobno ok. 85% kobiet ma źle dobrany biustonosz i nie ma o tym bladego pojęcia. Ja też byłam w tym licznym gronie, ale brafitting stał się ostatnio na tyle popularny, że coraz częściej apele o zainwestowanie w siebie przynoszą rezultat. I znów - jednorazowo jest to spory wydatek, ale myślę, że naprawdę się opłaca. Różnica w odczuciu noszenia w końcu dobrze dobranego stanika - niebotyczna, a efekt wizualny nie do opisania. :) A no i najfajniejsze - rozmiary! Można się naprawdę mocno zdziwić, gdy okazuje się, że na przykład zamiast 70B powinno się nosić 65D... ;)

To tak tylko, kilka refleksji w temacie, rzutem na taśmę. Może którąś z Was w jakiś sposób to zainspiruje do poszukiwania, odkrywania swojej kobiecości i dbania o nią. Warto. Przede mną też jeszcze pewnie wiele małych i większych kroków na tej drodze... Kolejny przystanek: Judyta. ;)

***

A weekend upłynął nam pod znakiem tej piosenki:

Wiedzieliście, że teledysk był nagrywany zupełnie spontanicznie podczas motocyklowej podróży muzyka przez dwa stany USA, a ludzie w nim występujący są przypadkowo spotkanymi po drodze amatorami, którzy zgodzili się wziąć w nim udział? Najlepsza jest scena finałowa - przypadkowo okazało się, że w jednym z miasteczek na trasie odbywał się właśnie ślub. Niezła niespodzianka dla nowożeńców - James Blunt grający im na skromnym przyjęciu weselnym... ;) Radość mieszająca się z onieśmieleniem na ich twarzach - przepiękna. 

Zakochałam się. :)