Trzeci Wielki Post w narzeczeństwie

I ostatni zarazem.

Pierwszym dniem naszego narzeczeństwa była I niedziela Wielkiego Postu. Pamiętam to jak dziś. My tacy podekscytowani, jeszcze trochę oszołomieni emocjami, szczęśliwi aż kipiało... Wchodzimy na Mszę świętą, a tam Bądź mi litościw..., pokutne szaty liturgiczne i ogólnie atmosfera postnej zadumy... Zderzenie. Jakoś nie mogliśmy się w tym odnaleźć.

Dzisiaj kiedy myślę o tym, mam wrażenie, że to nie był przypadek. Że ten pierwszy dzień wyznaczył trochę kierunek całego narzeczeństwa. Bo cały ten czas ma coś z wielkopostnego trudu i wyrzeczenia... Cały jest naznaczony nawracaniem się, czyli przemienianiem swojego życia tak, by coraz bardziej uczyć się kochać.

Ostatni taki Wielki Post. I znowu pokutny nastrój miesza się z radością i ekscytacją. Tym razem cieszą nas obrączki, ostatnie czekające zaproszenia na wesele i wizja spisywania protokołu przedślubnego (nie wiem, dlaczego dla większości par jest to stresujące, ja jestem totalnie podjarana :)).

Głowa naszej przyszłej rodziny przy udziale niezawodnego Ducha Świętego znów przedstawiła ciekawą propozycję wspólnego postanowienia na ten czas. Codziennie wysyłamy sobie nawzajem wybrany fragment Biblii. Niech Słowo Boże w nas pracuje i drąży nasze serca jak kropla skałę.