Dzień panieński

Warto spełniać swoje fanaberie!

Mój "dzień panieński" to był genialny pomysł. Na próbny makijaż i fryzurę poszłam rano, o takiej samej godzinie jak mam umówione w dniu ślubu - żeby zobaczyć, ile czasu potrzeba na dopracowanie wszystkiego i w jakim stanie będzie "look" popołudniu i wieczorem po tylu godzinach.

Baaardzo się cieszę, że zrobiłam tę próbę. Wianek wyszedł pięknie, ale wiem już, jakie drobiazgi trzeba będzie w nim zmodyfikować. Niemniej jednak efekt był zachwycający i mega trwały - dopiero dzisiaj koło 8:00 rano kwiaty w wianku zaczynały być oklapnięte. Fryzura też wyszła rewelacyjnie - piękne, zwiewne loki, bez efektu sztuczności i ciężkości, z małym "waterfall" biegnącym tuż pod wiankiem. Grzywa już zdążyła urosnąć na tyle, że dało się ją ładnie upiąć, a za dwa miesiące to już w ogóle będzie super. Co do makijażu mam sporo zastrzeżeń i wiem już, że jednak chciałabym pójść w inną stronę niż wczoraj - inne kolory, w trochę innym stylu. Ale przetestowałam doklejane kępki rzęs (fantastyczna sprawa!) i ogólną trwałość makijażu - bardzo na plus. Jestem mega zadowolona z takiego "dnia próbnego" i bardzo polecam każdej pannie młodej. Koszty nie są wielkie (zwykle fryzura i makijaż próbne są sporo tańsze od ostatecznego ślubnego), a ile można się dowiedzieć, sprawdzić i rozwiać wątpliwości - bezcenne!

Późnym popołudniem zaprosiłam koleżanki na "spotkanie panieńskie". Specjalnie nie nazywam tego wieczorem, bo wieczorem to się już rozeszłyśmy ;p, a poza tym nasze spotkanie nie miało charakteru ani trochę zbliżonego do znanych z różnych opowieści wieczorów panieńskich. Było o tyle ciekawie i nietypowo, że... moje koleżanki się nie znały. Każdą znam skądś indziej - ze studiów, z liceum, z jakichś rekolekcji, różnych wyjazdów - i zwyczajnie nie miały o sobie pojęcia. Chciałam zatem je ze sobą zapoznać, żeby na weselu nie czuły się obco i samotnie. A przy okazji każda mogła się wypowiedzieć na temat fryzury, wianka i makijażu - miałam zaufane grono opiniotwórcze. :)

Było całkiem sympatycznie, pogadałyśmy, powygłupiałyśmy się... Oczywiście w ramach zapoznawania się, padło pytanie, jak się poznałam z każdą z dziewczyn. Przewidziałam to i parę dni wcześniej mówię do Agaty:
- Ej, i co ja powiem o Tobie?
- No jak to co? Że z bloga.
- Ale NIKT nie wie o blogu! :o

I tak postanowiłyśmy zrobić z tej historii główną atrakcję. I nasza historia, i fakt, że od dwóch lat prowadzę bloga był dużym zaskoczeniem ("Alealeale jakkk toooo??" :D). Mam nadzieję, że teraz grono czytelników powiększy się o te parę dobrych dusz. ;D (Pozdrowienia dziewczyny! ;)).

A dla mnie największym zaskoczeniem były... prezenty. Nie wiedziałam, że na wieczorze panieńskim panna młoda dostaje coś w prezencie - nigdy dotąd nie byłam na panieńskim. ;D
Niespodzianki okazały się mega trafione i przeurocze. Zresztą, sami zobaczcie:

 

 

Dostałam też piękną różę, ale trochę się chyba przemroziła, jak z nią wracałam i zaczyna opadać. 

A teraz mała niespodzianka dla Was. Jak szaleć, to szaleć. :)

 

Jak lepiej? Welon nad wiankiem czy pod wiankiem? :)