Tryb: ŻENIĘ SIĘ

Kiedy pół roku temu kupowałam sukienkę ślubną i żaliłam się Agacie, że kurczę, coś jest chyba nie tak, skoro wszyscy się nią zachwycają, a Karolasty jakoś tak niespecjalnie, ona uspokoiła mnie jednym zdaniem, które okazało się być mega prawdziwe:
- Może po prostu jeszcze nie przestawił się z trybu: PRACA na tryb: ŻENIĘ SIĘ... :)

Patrząc na to z perspektywy czasu, myślę, że dokładnie o to chodziło. A teraz okazuje się, że nie wiadomo kiedy i w jaki sposób, ale niewątpliwie tryb został zmieniony. Każdego dnia załatwiamy coś nowego związanego ze ślubem. Każdego dnia jesteśmy coraz bliżej tego przełomu i staramy się jak najlepiej do niego przygotować.

Zawsze mnie zastanawiało, co się robi na miesiąc przed ślubem. Jeśli kogoś też to interesuje, to dziś mogę odpowiedzieć: głównie zastanawia się, co jeszcze jest do zrobienia... :D A w tak zwanym międzyczasie przebiera się nóżkami w niecierpliwym oczekiwaniu, bo to przecież już TAK blisko, ale jednak zostaje jeszcze caaały mieeesiąc...

Ostatnio coraz częściej dochodzę do wniosku, że najważniejsze w tym wszystkim jest to, co dzieje się w naszych sercach. To przecież tak naprawdę determinuje nasze życie, a nie jego zewnętrzne aspekty. Owszem, materialna oprawa dnia ślubu jest niezwykle ważna i może wiele wyrażać, ale to tylko jakaś część. Tak samo warunki zewnętrzne, jak miejsce czy pogoda na pewno mają znaczenie, ale moim zdaniem chodzi tu w głównej mierze o wpływ na sposób przeżywania. Bo w centrum tego dnia jest przeżycie. Nawet nie sama decyzja, że chcemy być małżeństwem - tę przecież podjęliśmy już dawno, ale chodzi o to, aby przeżyć to publiczne ślubowanie, będące jej potwierdzeniem. A przeżycia dzieją się właśnie w sercu. To w naszych sercach zostanie po tym dniu wieczny ślad...

Na takie rozkminy zebrało mi się wczoraj, gdy siedziałam na fotelu z henną na rzęsach i słuchałam opowieści kosmetyczki, która wychodzi za mąż za tydzień.
[K]osmetyczka: Szkoda, że sobie nie można zamówić pogody, co? Jak u nas będzie padało, to ja się załamię...
[J]a: A co tam pogoda... Ja się nastawiam, że będzie zimno i deszczowo. Najwyżej będę mieć miłe zaskoczenie. :)
[K]: A niech pani da spokój, przecież w deszczu to sukienka się może ubrudzić, buty się zamoczą, jak w ogóle to wszystko będzie na zdjęciach wyglądać w deszczu! Ja nie po to zamawiałam fotografa za grube pieniądze, żeby mi wszystko jakiś głupi deszcz zepsuł!
[J]: Ale przecież nie ma pani na to żadnego wpływu. Po co się tym tak denerwować? Przecież nie to jest w tym dniu najważniejsze.
[K]: No właśnie, właśnie - ślub jest najważniejszy. I jeszcze wesele trzeba przeżyć. Wie pani, że mi jeszcze winietki nie przyszły, a zamawiałam 2 tygodnie temu! Jak mi jeszcze przyślą nie takie jak chciałam, to już w ogóle się załamię...

I tak się biedna kobieta co chwilę czymś załamuje...

A mnie ostatnio koleżanka pyta:
- Boisz się?
- Czego?
- No, że to już tak na całe życie...
- Nie wiem, co będzie, ale się nie boję. Niczego w życiu nie byłam tak pewna, jak tego ślubu.
- Ale tak serio?
- Serio. Mam totalny pokój w sercu.

Dokładnie.
Pokój, ufność i mega ekscytację. I to nawet nie samym ślubem, a najbardziej tym, co będzie się działo PO ślubie... :)