Na polu czy w dolinach?

W Pachnidłach oprócz konferencji poświęconych analizie kolejnych wersetów Pieśni nad Pieśniami jest także miejsce na pytania uczestników, które pojawiły się pod wpływem dotąd usłyszanych rozważań. Zupełnie inaczej słucha się takiego odcinka, bo siłą rzeczy jest trochę bardziej chaotyczny, omawiane kwestie niekoniecznie są ze sobą w jakikolwiek sposób powiązane, a sama atmosfera nieco luźniejsza. Trzeba przyznać, że wstrzeliliśmy się z tą konferencją idealnie właśnie w taki luźniejszy dzień - jeszcze w atmosferze świętowania, między spacerem a grillem.

Pierwsza ważna myśl: żeby było fajnie i owocnie w związku, samo nic się nie zrobi. Bóg też za nas wszystkiego nie zrobi. Potrzeba naszego zaangażowania. Trzeba robić, co tylko się da, a jednocześnie wszystko oddać Bogu i mieć świadomość, że cokolwiek dobrego się dzieje między nami, to tak naprawdę Jego dar. Brzmi trochę jak sprzeczność sama w sobie, ale przecież całe chrześcijaństwo takie jest. Bóg jest jeden, ale w trzech. Chrystus jest w stu procentach Bogiem i w stu procentach człowiekiem. W Eucharystii jest prawdziwy chleb i najprawdziwsze wino, które jednocześnie są prawdziwym Ciałem i najprawdziwszą Krwią Chrystusa. Może to brzmi trochę skomplikowanie, ale działa w życiu - coś na zasadzie słów św. Ignacego: Módl się tak jakby wszystko zależało od Boga, a działaj tak, jakby wszystko zależało od ciebie. Nie można ani siedzieć z założonymi rękami, modląc się tylko: "Boże, no zrób coś"*, ani działać tylko na własną rękę, nie wpuszczając w związek Boga.

To znaczy, teoretycznie można. I tu druga ważna myśl: w dużym uproszczeniu można w tym względzie wyróżnić dwa rodzaje związków - rosnące jak kwiaty na polu i w dolinach. Na polu to znaczy na dobrej glebie, w odpowiednio nasłonecznionym miejscu, w sprzyjających warunkach - czyli związek na fundamencie wiary, w którym nadzieję pokłada się w Bogu. Wiadomo, trzeba o niego dbać, trzeba się napracować, ale podstawą jest obecność Boża, Jego łaska, która wspiera. Kwiaty rosnące w dolinach mają dużo gorsze warunki, a nierzadko rosną między nimi bolesne ciernie - to trochę tak jak w związku ludzi, którzy nie chcą żyć z Bogiem. Nikt nie mówi, że się nie da - bo da się stworzyć wartościową relację, tylko pewnie będzie to dużo trudniejsze i niejednokrotnie może okupione różnymi zranieniami.

W tym wszystkim nie chodzi jednak o ocenianie, który związek jest jaki, tylko o pokazanie perspektywy wyboru. Jeśli masz wybór - lepiej posadzić swój kwiat na polu, a nie w dolinach. Pewnie, że nie na wszystko mamy wpływ, pewnie, że serce nie sługa i czasem miłość jest silniejsza od (nie)wiary, pewnie, że nikt nie skazuje związków osób niewierzących na straty. Ale jeśli jest możliwość wyboru - lepiej postawić współpracę z Szefem. Jego koncepcja miłości zawsze będzie doskonalsza i bardziej owocna niż samo ludzkie ciułanie.

Nawet jeśli - tak jak my - wybiera się od początku wersję all inclusive, czyli współpracę z Bożą łaską, to nie znaczy, że na tym koniec i już jesteśmy super hiper mega. To trzeba ciągle na nowo wybierać. Każdego dnia próbować, starać się, działać, budować, a jednocześnie dziękować tak, jakby tu nic nie zależało od nas. Już kiedyś chyba o tym pisałam, jak zadziwiające jest to uczucie, gdy sobie czasem uświadamiamy, że to wszystko, co jest między nami, jest jednocześnie naszą zasługą i Bożym darem. Po prostu niesamowite. I tak sobie myślę, że to w dużej mierze jest źródłem naszego szczęścia. Takiego doświadczenia życzylibyśmy każdemu.


* Karol to fajnie skomentował:
- To tak jakbyśmy się rozebrali do naga, położyli w jednym łóżku i zaczęli się modlić: Boże, prosimy Cię o czystość! :D

***

Ja: Mógłbyś trochę uważać, już w kilku miejscach zaciągnąłeś mi rajstopy...

K.: Ojej, przepraszam.

Ja: Przeprosiny to swoją drogą, ale chyba będziesz musiał mi je odkupić. ;D

K.: Dobra, kupię ci ze dwie pary.

Ja: Nie trzeba tyle, wystarczy jedna.

K.: Nawet trzy ci kupię, żebym mógł sobie spokojnie zaciągać... :D