1/4 Biblii

Dzisiaj skończyłam Drugą Księgę Królewską i doszłam do wniosku, że jestem mniej więcej w 1/4 Pisma Świętego. Gdyby policzyć to typowo matematycznie, to nie do końca tak jest, bo jedna czwarta z 73 ksiąg to (mniej więcej) 18 ksiąg. Ja zaś przeczytałam dopiero dwanaście. Ale trzeba wziąć pod uwagę, że niektóre księgi Pisma Świętego są bardzo krótkie, zaledwie kilkustronicowe, więc nijak się to ma do rzeczywistej objętości przeczytanych treści. Poza tym najbardziej do mnie przemawia zakładka, którą zaznaczam, dokąd już przeczytałam, a która wyraźnie wskazuje, że mniej więcej 1/4 Biblii za mną. I tego się trzymam. :)

To moje czytanie Pisma Św. nieco się zmieniło przez ostatnie tygodnie. Już nie jest tak miarowo i systematycznie. Coraz częściej zdarza się, że 2-3 dni pod rząd zapominam, albo świadomie odpuszczam sobie czytanie kolejnych dwóch rozdziałów - zwykle przez zmęczenie, albo po prostu z lenistwa. Później jednak nadrabiam i czytam nawet 6-7 rozdziałów jednego dnia. Na jakiś czas udaje mi się utrzymać regularne tempo, a potem znowu przestój, nadrabianie i tak dalej... Mimo wszystko nie narzekam. Niektóre fragmenty są trudne do "przebrnięcia", czasem niezrozumiałe, albo wręcz wydaje mi się, że niepotrzebne. Próbuję wtedy sięgać dalej, po wyjaśnienia i odniesienia w innych miejscach. Nieraz to wystarcza i chociaż w części próbuję dany fragment zrozumieć. A czasem i tak kompletnie nie czaję, o co chodzi, i po prostu zostawiam to i czytam dalej.

Najciekawsze i najbardziej zachwycające w tym moim czytaniu jest to, że w końcu widzę cały kontekst biblijnych tekstów czytanych podczas Liturgii Słowa. Nieraz doznaję takiego olśnienia, że wszystko zaczyna mi się powoli w głowie układać w logiczną całość. Ostatnio na przykład: A to wteeedy żył Eliasz...! I takie rzeczy robił... A to już rozuuumieeeem... :) Dzięki temu zupełnie inaczej podchodzę do czytań w kościele. Uważniej się wsłuchuję i próbuję pokojarzyć, kiedy coś się wydarzyło, co było wcześniej i co będzie później oraz jakie to miało znaczenie w całej historii zbawienia. To naprawdę wiele daje. Mam wrażenie, że zaczynam jakiś nowy rozdział w swoim życiu duchowym.

Mimo to miewam czasem momenty zwątpienia, żeby sobie może jednak odpuścić to czytanie, bo chyba nie dam rady przeczytać caaałej Biblii do ślubu. Zwłaszcza jak coraz częściej będą mi się zdarzały takie "przestoje" i  "nadrabianie" stanie się coraz bardziej uciążliwe. Ale po chwili tłumaczę sobie, że nawet jeśli "nie zdążę" (głupio to brzmi... :D), to co? Przecież mogę dokończyć po ślubie. A potem pewnie i tak znowu zacznę, ale inaczej. Może tym razem innym systemem? I tak będę czytać Pismo Święte, więc co to za różnica? Głupota w ogóle z takimi myślami i wstyd byłoby ulec zniechęceniu z tak durnego powodu.

A tymczasem dociera do mnie, że równocześnie z 1/4 Biblii jesteśmy w (mniej więcej) 1/4 naszego narzeczeństwa. Więc chyba mimo wszystko trzymam tempo i jest dobrze. :) Zatem powoli do przodu.