Leniwiec

Pokazuję Karolowi zdjęcie nowo narodzonego Franka.
K.: Widać, że po cesarce, nie jest taki zmarnowany i zmięty.
ja: No, w końcu nie musiał się przez nic przeciskać, więc miał trochę lżej.
K.: Ale za to może być później w życiu leniwy... ;)
(po chwili)
ja: Hmm... To Ty urodziłeś się przez cesarkę...?? O.o

:D

* Na wszelki wpadek dodam, że nie mam kompletnie nic do dzieci urodzonych przez cc i nie znam żadnych dowodów na to, żeby miały one być bardziej leniwe od dzieci urodzonych siłami natury. To tylko wymysł mojego Narzeczonego i mój (nieskromnie przyznam) trafiony żart. ;P :)

A dzień wcześniej był najlepszy dowód na lenistwo Narzeczonego. A co tam, niech prawda wyjdzie na jaw i cały świat się dowie, że przeciętny czytelnik zagląda na tego bloga częściej niż mój własny przyszły mąż...

Piątek, 3 października, godz. 20:30.
K.: Kochanie, przeczytałem wpis na blogu. Czy dobrze zrozumiałem, że była tam pretensja, że nie uczestniczyłaś w mojej przeprowadzce...? Czy to o coś innego chodziło?
ja: (zastanawiam się, o czym On mówi, czy ja dziś pisałam jeszcze o tej przeprowadzce...?) Yyy, no zaskoczyłeś mnie, że już przeczytałeś wpis...?? Ostatnio rzadko tam zaglądasz, jestem w szoku. :)
K.: No wiesz, staram się. Muszę być na bieżąco. ;D
ja: Czekaj, aż przeczytam jeszcze raz, bo nie pamiętam, co mogłam jeszcze napisać o przeprowadzce... (szybko przeglądam posta opublikowanego jakąś godzinę wcześniej) A tak w ogóle, jak Ci się podoba piosenka?
K.: No puszczałaś mi ją, to ta z Francji...
ja: ??? Ale ta z ostatniego wpisu, Turnaua...
K.: Jakiego Turnaua??
ja: To Ty dopiero dziś przeczytałeś notkę z niedzieli???
K.: A jest jeszcze jakaś nowsza???

Wybuch śmiechu i facepalm jednocześnie. Kurtyna. Oklaski.

;)