Wymarzone wesele

Pamiętam, że gdy 2 lata temu napisałam pokrótce, jak sobie wyobrażamy nasz ślub i wesele, porządnie mi się dostało w komentarzach. Że jesteśmy dziwaki, nudziarze, że nie szanujemy swoich gości weselnych, że jak możemy zakładać, że się wesele skończy tak wcześnie, że to się wszystko w ogóle kupy nie trzyma... Niewiele się zmieniło w tej naszej wizji i okazało się, że było to najpiękniejsze wesele, jakie tylko mogliśmy sobie wymarzyć...!

***

Do restauracji dojechaliśmy jakoś przed 17:00. Pierwsze co - szukamy jakiegoś bocznego wejścia, bo potrzebujemy sikuuu...! Uff, jakoś sobie poradziłam z sukienką i już idziemy przed restaurację. Nasi rodzice mieli czekać na nas z powitaniem chlebem i solą, ale gdzie tam - rozbiegli się każde w swoją stronę. Z trudem udało nam się ich zgarnąć i poprosić o uroczyste przywitanie. Obrzydliwie słony kawałek chleba prawie stanął mi w gardle. ;) 

Ani się obejrzałam, a Karol już bierze mnie na ręce i przenosi przez próg. Ależ niesamowite uczucie! :) Wodzirej zapuścił na ten moment marsz Mendelsona i fanfary. Goście zaczęli wchodzić na salę i zostali powitani informacją, że po prawej stronie można sobie wziąć szampan alkoholowy, a po lewej bezalkoholowy. Rozwiązanie sprawdziło się świetnie - widziałam kątem oka, że poza dziećmi sporo osób dorosłych brało kieliszki z tacy bezalkoholowej - kobiety w ciąży, osoby starsze i znajomi/rodzina, którzy są niepijący. Każdy był chyba usatysfakcjonowany. Tymczasem zajrzałam do naszych pięknie ozdobionych kieliszków i nieco się zmieszałam, czując zapach zwykłego szampana. Szepczę do kelnera:

- Czy to jest szampan bezalkoholowy?

- Nie, zwykły. 

- Prosiliśmy o bezalkoholowy...

- Chwileczkę.

Zabrał kieliszki i momentalnie zmienił ich zawartość. Toast na naszą cześć wznieśliśmy spritem. :)

Na początek wesela zaplanowaliśmy zabawę w rozdanie funkcji weselnych. Kierowniczka sali weselnej, która ma zostać do końca i posprzątać, weselny abstynent (oczywiście z przekąsem wybraliśmy do tego osobę, która nie wylewa za kołnierz ;p), dyżurny tancerz czy wspomniana już przez Agatę weselna fotomodelka - łącznie 10 funkcji z przymrużeniem oka. Rewelacyjna sprawa - zrobiło się wesoło, wyróżnieni goście poczuli się ważni, no i dostali pamiątkowe kotyliony. Słowem - zaczęło się miło. 

Pierwszy taniec poszedł nam chyba świetnie. Tylko raz się pomyliliśmy, ale nikt nie miał prawa tego zauważyć i co chwila dostawaliśmy gromkie brawa i okrzyki "łoooooł!". Zwłaszcza na koniec, kiedy wisienką na torcie było podnoszenie z pięknie falującą sukienką. Było fantastycznie. Na dobre zaczęła się zabawa. Tutaj mam nieco odmienne wrażenie od Agaty - wydaje mi się, że na samym początku parkiet się całkiem fajnie zapełnił, ale ja byłam na haju emocjonalnym, więc mogłam to inaczej odbierać. ;) Pusto zrobiło się, gdy po kilku kawałkach wymknęliśmy się na chwilę z fotografem nad pobliski zalew, by zrobić parę ładnych zdjęć. Nie było nas dosłownie 20 minut, wróciliśmy i rzeczywiście, parkiet świecił pustkami, ale już po chwili zrobiło się poruszenie, gdy kelnerzy zaczęli podawać lody. 

Po lodach - pierwsza niespodzianka. Dla Pana Młodego. Szykowałam ją od pół roku. Poprosiłam zespół, na koncercie którego poznaliśmy się z Karolem, o nagranie naszej ulubionej piosenki z dedykacją dla nas z okazji ślubu. Nagrali taki filmik na jednym z koncertów, a ja poprosiłam w tajemnicy wodzireja o wyświetlenie go na weselu. Zarówno Karol jak i goście byli w szoku. Wyszło pięknie. A po tej naszej piosence wodzirej przekornie zagrał piosenkę "Ada to nie wypada". :)

Druga niespodzianka była dla rodziców - zrobiliśmy w sumie trochę na ostatnią chwilę filmik z naszymi zdjęciami od dzieciństwa aż do teraz. Oczywiście z zabawnymi podpisami i w takim humorystycznym klimacie. Mama Karola tylko mrużyła oczy, moja mama nie kryła się ze szlochem. ;D Po filmie podziękowaliśmy tak po prostu, od serca i wręczyliśmy prezenty - odebrane również w ostatniej chwili piękne portrety węglem. Było prosto i elegancko zarazem. A zamiast "Cudownych rodziców" cała sala tańczyła zabawny walczyk dla rodziców - wyszło naprawdę rewelacyjnie. 

Z ciekawostek to jeszcze wspomniany przez Agatę turniej tańca z gwiazdami zrobił furorę. Baliśmy się, że goście niespecjalnie wczują się w klimat, ale obawy były zupełnie bezpodstawne. Wszyscy świetnie się bawili, było mnóstwo śmiechu, spontaniczności i pomysłów przekraczających nasze najśmielsze oczekiwania. 

Na oczepinach została niespełna połowa gości, ale mimo to zabawa była przednia. Lekko, z humorem, bez żenujących zwyczajów. Po oczepinach została już tylko garstka znajomych - to również nam nie przeszkadzało w szalonym tańcu. Tak jak przewidywaliśmy zabawa weselna skończyła się o godz. 2:30. Nikt nikogo nie wypraszał - goście sami wychodzili z lekkim rozżaleniem, że chętnie zostaliby dłużej, ale a to dzieci, a to daleka podróż, a to kondycja już nie ta, bo zabawa była naprawdę intensywna.

Co chwilę słyszeliśmy od gości, że na takim weselu jeszcze nie byli. Trudno powiedzieć, czy wszyscy, ale na pewno zdecydowana większość osób była bardzo zadowolona. Wiele gości wyrażało zdumienie, że wcale wódka nie musi się lać strumieniami, żeby można było dobrze się bawić. Nasz plan "niskoprocentowego" wesela wypalił w 100 %. Do obiadu kelnerzy podawali wybrane przez gości wino, a później gotowe kieliszki z każdym rodzajem wina stały na barze. Goście sami chętnie częstowali się winem, a także piwem, whisky czy drinkami (ciekawostka - na te drinki i przysłowiowe "kielichy" na weselu na 90 osób poszła... niecała jedna butelka wódki... :) Wina z kupionych ponad 40 butelek, zostało 20). Nie było żadnych nieprzyjemnych sytuacji, żeby ktoś był pijany albo wnosił jakiś swój alkohol. Obsługa lokalu na koniec bardzo chwaliła gości, że byli niezwykle kulturalni. Wodzirej również był pod wrażeniem, że zabawa skończyła się tak szybko, a jednak goście wyglądali na zadowolonych i bawili się świetnie. 

Wesele naszych marzeń stało się rzeczywistością. A teraz od niedzieli co chwilę odbieramy telefony od zachwyconych znajomych i rodziny, którzy dziękują za tak wspaniałą zabawę. :)