Mamy wodzireja!

W zasadzie zdecydowaliśmy się już tydzień temu, ale Karol przekonywał, żeby poczekać, aż będzie podpisana umowa i wszystko zaklepane. No i jest. :)

Prawdę mówiąc, gładko poszło. Jakiś czas temu zaczęliśmy się orientować w Internecie i rozmawialiśmy wtedy telefonicznie może z trzema, albo czterema wodzirejami. Ale lokal jeszcze nie był zarezerwowany, więc nie mogliśmy z niczym ruszyć. Później wyszły nasze przeprowadzki, wyjazd... Po podpisaniu umowy z lokalem w końcu powrócił temat wodzireja. Rozważaliśmy dwóch spośród tych, z którymi rozmawialiśmy te parę dobrych tygodni wcześniej. Ale w międzyczasie koleżanka podsunęła namiary na wodzireja, którego polecał jej chłopak - kucharz na nie jednym weselu. Też do niego zadzwoniliśmy i od razu padła propozycja, żeby się spotkać i porozmawiać na spokojnie.

Umówiliśmy się na ten sam dzień z dwoma wodzirejami - jeden po drugim. I dobrze, że właśnie w takiej, a nie innej kolejności. Bo z tym pierwszym rozmawialiśmy może pół godziny. Był OK, nie doszukaliśmy się większych zastrzeżeń. Niby o to nam chodziło, ale jakoś ten kontakt nie był powalający. Coś nie do końca pasowało. Pojechaliśmy zatem w drugie miejsce na spotkanie z drugim wodzirejem. Spotkanie trwało... prawie 1,5 godziny. Byliśmy oczarowani. Od razu wiedzieliśmy, że to TEN człowiek.

Czym się kierowaliśmy w tej decyzji?

Przede wszystkim kontakt z nami. Zależało nam, żebyśmy czuli się w towarzystwie wodzireja naszego wesela swobodnie, w atmosferze wzajemnego zrozumienia i szacunku. Gdyby potencjalny kandydat skrzywił się na hasło, że nie będzie na weselu wódki i że odpadają wszelkie obleśne zabawy z podtekstem - byłby skreślony. "Nasz" wodzirej od razu nas "wyczuł", uśmiechnął się porozumiewawczo, że doskonale wie, o co nam chodzi i "czuje" ten klimat. Mało tego, zaczął rzucać takimi pomysłami i rozwiązaniami, które przerosły nasze najśmielsze oczekiwania. Widać, że ma spore doświadczenie i na tym też nam bardzo zależało.

Poza tym nie bez znaczenia są też drobnostki. Wysoka kultura osobista (wodzirej z wcześniejszej rozmowy w pewnym momencie zaczął do nas mówić per "wy"), nienaganna dykcja i osobliwy głos (tamten miał wadę wymowy, drobną - ale jednak w tej pracy to mankament), ogólny wizerunek (np. przy bardzo wysokim wodzireju moglibyśmy wyglądać śmiesznie, bo jesteśmy niscy), jakość oferowanych usług (np. muzykę z laptopa każdy potrafi puścić, a "nasz" odtwarza z płyt audio). Ogromnym plusem jest znajomość naszego lokalu i jego obsługi. Jak sam stwierdził - ekipa tam pracująca jest stała od lat i są to jego dobrzy znajomi, bo grywa tam co jakiś czas. Słowem - rewelacyjny układ.

A tak na marginesie - ciekawostka. I mnie, i Karola coś z nim w jakiś sposób "łączy". Ja sobie mogłam z nim porozmawiać o mojej rodzinnej miejscowości i jej zasobach naturalnych, ponieważ nasz wodzirej... pisał o tym pracę magisterską. :) A z Karolem pogadali sobie o leczeniu zwierząt, a szczególnie jego kota, o którego bardzo dba i, jak sam przyznał, przyda mu się kontakt do dobrego lekarza. :)

Zaczęliśmy sobie wyobrażać, jak może wyglądać nasze wesele. Nagle to wszystko stało się takie realne... Niesamowite. :)

Swoją drogą, jesteśmy bardzo zaskoczeni, że tak gładko nam to wszystko idzie, jak na razie. Ostatnio znajoma zasugerowała mi, żebym była świadoma, że takie długie narzeczeństwo wiąże się z ogromnym i wydłużonym stresem związanym z przygotowaniami. Hm... Stres? Jaki stres...? My na razie nie doświadczamy żadnego. Na wszystko mamy czas... Nie musimy się spieszyć... Jakoś tak nam się udaje, że w miarę szybko i bez problemów podejmujemy kluczowe decyzje, a przy tym nie ma żadnego parcia, że coś musi być już, tu i teraz. Hm, może to jest tak, że my mamy luz, a za to nasi Aniołowie Stróżowie zapieprzają, że to wszystko przychodzi jak po maśle...? Oby tak dalej. :)