Szczęście od Boga

Moja mama często używa tego powiedzenia, w bardzo różnych sytuacjach.

Zaczynam robić ciasto, wbiłam pierwsze jajko do miski, patrzę - a ono zepsute.
Mama: Szczęście od Boga, że to pierwsze, które wbiłaś, bo inaczej wszystkie by się zmarnowały...!

Mama z przejęciem opowiada o zrozpaczonej znajomej, której córka potajemnie wyjechała do jednego z krajów arabskich za chłopakiem-muzułmaninem i tam pobrali się w meczecie. Na koniec dorzuca:
- Szczęście od Boga, że wy to tak normalnie, po Bożemu...!

Opowiadam mamie, że mi się tak strasznie nie chce już studiować... Mama kwituje:
- Szczęście od Boga, że to już ostatni rok...!

Rzadko bywam w domu i w sumie zapomniałam już sobie trochę, że mama tak często, choć może nie zawsze do końca świadomie, okazuje wdzięczność Bogu w takich zwykłych, codziennych sprawach. Nie wiem, czy ona przywiązuje do tego taką wagę, czy po prostu z przyzwyczajenia dorzuca takie powiedzonko. Ale zainspirowało mnie to dzisiaj. Owszem, staram się każdego dnia chociaż w krótkiej modlitwie dziękować Bogu za wszystko, czym wypełnione jest moje życie. Za te przyjemne rzeczy i za nieprzyjemności. Ale żeby tak przypisywać Bożej Opatrzności, że udało mi się nie zmarnować kilku jajek? Może przesada, a może właśnie o to chodzi...? By wszystko robić z Nim i mieć świadomość, że każdy mój krok jest możliwy właśnie dzięki Niemu...

Szczęście od Boga...
że wyszło mi dzisiaj pyszne ciasto marchewkowe, którym będę mogła podzielić się z Narzeczonym;
że mogę tak po prostu zatęsknić za Narzeczonym ufając, że jutro się zobaczymy;
że czeka mnie trudna rozmowa z pracodawcami, po której nie jestem pewna, co będzie dalej;
że o sprawach związanych ze ślubem musimy decydować teraz, kiedy tak wiele rzeczy jest pod znakiem zapytania;
że Narzeczonemu wysiadł komputer (a wcześniej telewizor) i ma dni skupienia w ciszy i samotności;
że chociaż Narzeczony w zepsutym przecież komputerze miał zakładkę z Modlitwą za przyszłą żonę, to i tak jak zwykle pomodlił się za mnie, po swojemu;
że do ślubu jeszcze tyyyle czasu, ale przynajmniej na razie się nie dłuży, tylko szybko leci;
że są wokół nas życzliwi ludzie, na których możemy liczyć;
że daje nam potrzebne łaski, by przezwyciężać codzienne trudy i przybliżać się ku Niemu...

Rany, to tylko tak na szybko. A poza tym jest przecież całe mnóstwo rzeczy, za które mogę (powinnam!) dziękować... Koniecznie. Od zaraz.